Zorba ve Çocuk

elinden

tam da uzanıyorken fırçasına

yumuşacık bir fiskeyle

tuvaldeki kadına

son bir darbe

atayım diye

ama, ben ıslatıp parmağımı dilimle

topluyorum yerdeki can kırıklarını

sehpaların altından

kıyısından anıların

zorbanın yaşlı belleği

unutmuş görünüyor şimdi her şeyi

unutmuş görünüyor resim yapmayı

unutmuş görünüyor beslemediği

eren çocukları…

bir elin diğerini

yıkaması kadar

kolay değil

unutmak

yanmış olmalı zorbanın içi

unuturken geçmişini

İlyas Tunç

Ekim 2010, Sinop

Varlık Edebiyat ve Kültür Dergisi

Kasım 2010, sayı: 1238