yüzleşme

yeter artık tanrım, çek iplerimi!

niçin indirdin beni bu kanlı sahneye:

sehpalar, sopalar, on ikiden gülüşler…

yaşadım, yenildim işte! yara ve neşter

arasında bocaladım. çektim sineme

sır vermez acıları, vakitsiz ölümleri.

eylül mü? yalnızlığını fil şiirleriyle

paylaşan yaşlı bir şairin keyif çayı

mutluluğu! yasaların pişmanlığı! dile

getiremediğim sözlerle sanki paçayı

kurtarmak gibi bir şey! inanmak

belki de perdeye düşen gölgelere…

kurbanlarının postuna kurulduğumuz

bir çağın utancını taşımaktan yoruldum.

kaçtım kendimden. yurdumdan uzakta muz

cennetlerine tatile çıktım. üç maymun

oldum. unuttum, urgana un serdim.

açıldı rüzgarda deli gömleğim.

şimdi fondaki kahkahalara güdümlü

çocuklar gibi izlediğim filmi sarsam

geriye, dondursam kareleri, söyler mi Sam

amca topun çizgiyi geçip geçmediğini,

kimin çaldığını bu gol düdüğünü,

söyler mi ülkemin kaybettiğini.

ağrılar içinde sırtım, eklem yerlerim.

sahneye atılıyor bak sandalyeler,

alkışlar, protestolar, yuh sesleri…

yeter artık tanrım, çek iplerimi!

kale duvarlarında bir kertenkele

düşürüyor tarihin çürük dişlerini.

İlyas Tunç

tedirgin

vadiden akan toprağı tutacak

ağaç kalmadı

alıp götürüyorum yurdumun çocuklarını

Zorba ve Çocuk

iyiyim ya siz

gün boyunca gösterdiğim gereksiz incelik

black widow

the shadow of the antenna falls through the roof window into the attic, into the mysterious, messy nest of our love. wooden fringe dividing the shade into two equal parts as if acting like a diameter of a circle.  the other half stays on the tiles with the intent of hiding shits of seagulls, carcasses of flies. inside pendulums of spiders sparkling with the remnants of the noon sun, piles of dust, old versions of loneliness… and you! slender, your long legs, soft belly, your heart pounding in your body, your hairy, dark nostrils… suddenly you sink in your frisky claws in my nape. i struggle desperately:

kiss and kill me! kiss and kill me!

time flies by. window fringe turning into a beam to be tangent to the circle shaped shade. i make sense out of deepening dark, ever thickening belly of this clumsy guitar that i don’t have the heart to abandon, dolly birds, haunting sights of candlesticks… in a while the sun that bathed the hollow navel of the antenna will descend from the roof, and it is going to be replaced by the flapping sounds of the night butterflies. just started swimming of the head, sweating, exuviating… is it love? rescue knobs at the tips of your breasts! death: poisonous spurge of the mouth with no palate! sending away seagulls, i draw curtains:

kiss and kill me! kiss and kill me!

By İlyas Tunç (Translated from Turkish  by Mesut Şenol)

Özgürlük Heykeli’ne Tırmanırken

“My love life is terrible. The last time I was inside a woman was when I visited the Statue of Liberty.” Woody Allen

yolunu şaşırmış bir gezgin

bakır tenli ruhsuz bir kadının

iç basamaklarından kıvrıla kıvrıla

tırmanıyor dudaklarına:

yankee, go home!

yankee, go home!

benim hiç aşkım olmadı, woody

yazmadım adını hiçbir yere

çünkü, aşklar karışırdı

kırbaç seslerine

özgürlük dediğin ne ki!

patlamaya hazır bağırsaklar,

birkaç yudum koka kola,

simgeler ve öteki…

belki de hiç biri

içi boş bir sözcük sadece

ama, taçlandırılmış…

köleler metal eritiyorlar,

kola içip metal eritiyorlar,

ben de metal eritiyorum, woody

tamponlar yapacağım

kanayan yerlerine

ruhsuz şu kadının:

yankee, go home!

yankee, go home!

dedim ya yolunu şaşırmış bir gezginim ben

dikilsem de ucunda parmaklarımın

ulaşamıyorum özgürlük alevlerine

yakamıyorum kahrolası

barış çubuğunu

ateşin var mı, woody!

İlyas Tunç

Ocak 2011, Sinop

Varlık Edebiyat ve Kültür Dergisi

Kasım 2011, sayı: 1250

Estragon

 

I’m nobody

but another one

abandoned and alone

under this peaceful tree ...

if there isn’t anything to do !..

- yes, let’s get out of here

the hat, the boot ... useless things

life is there to waste time

and the dough hasn’t risen yet

let’s stare at the horizon… after a while

Godot! death or utopia !

namely, ellipsis

half a sentence ...

oh the life I never live !

passive expectation, paranoia!  

that’s it, a few words in haste

and a boring dialogue

at the doorstep of nothingness

 

- what the hell ! why am I waiting here ?

 

İlyas Tunc

Translated from Turkish by the poet and Robert Berold

 

Estragon

kimim ki ben şu sakin

söğüt ağacının altında

bir başına bırakılmış

diğerinden başka...

yapacak bir şey yoksa !

- 'evet, hadi gidelim'

şapka, çizme...ıvır zıvır

hayat bir oyalanma

derken gecikti maya

ufka bakalım... birazdan

Godot ! ölüm ya da ütopya !

yani yarım kalmış cümle

art arda üç nokta...

ah, benim olmayan ömrüm !

edilgen bekleyiş, paranoya !

hiç' liğin eşiğinde hepsi

ayaküstü bir iki söz

sıkıcı bir buluşma

-sahi, neden geldim buraya

İlyas Tunç